พระมนต์พระสี่เสา

๑...โอมบันเทาพระสี่เสาอันมีฤทธิ์ พระฤาษีอันศักดิ์สิทธิ์ เธอจึงจะมาชุบพระธรณีให้เป็นการ เธอจึงจะมาชุบแผ่นดินดานให้เป็นมงคลแก่กู อิอิติติ นะโมนารายณ์พระเป็นเจ้า เธอจึงจะมาชุบผมเผ้าแลคิ้วตา อิตินะโมภะคะวา อะนะประถมสมคะเนรา นิคาถาปัตเต นะโมเมพุทธานัง มัยหังสันยา อิติภะคะวาโหนตุ พระศุกร์ พระเสาร์ พระอาทิตย์ พระจันทร์ พระอังคาร พระโองการปรเมสูร จะชุบปูนแผ่นดินให้คนกินถ้วนหน้า สู่ท้าวพระยาอันขึ้งโกรธ สู่มนุษย์คนโฉดอันปากร้าย สู่ขุนนางทั้งร้ายก็บ่ายหน้าต่อกู สู่ท้าวพระยาก็ยินดี คาถามนต์นี้ กูเรียกมาแต่พระฤาษี เธอจึงจะชุบให้แก่กู เธอจึงจะเป็นครูให้แก่กูไป สู่ต้นไม้ใหญ่เจ็ดอ้อม ก็ลงมาหากู สู่ช้างกลางไพรยังอ่อนใจมาหากู สู่ศัตรูหนีไกลห้าร้อยโยชน์ สู่พระศรีมหาโพธิ์ยังค้อมลงมาสิ้นเสร็จ สู่พระศรีสรรเพชญ์เสด็จมาให้ทาน สู่พระศรีอาริยเธอจึงจะมาชุบให้ไปสู่สาว มันก็บ่ายหน้ามาหากู สู่สาวปากกล้าก็ยินดี สู่สาวมหาเศรษฐีก็ยินดีถ้วนหน้า สู่พระอินทร์เจ้าเมืองฟ้า เธอจึงจะมาชุบพระคาถาให้เป็นตำราไว้ เธอจึงจะให้กูไปสู่ต้นไม้ใหญ่อันมีผล ชุบมนุษย์แลคนฝูงศัตรู ครั้นแลเห็นกูก็พ่ายพัง สู่รั้ววังท้าวไท สู่หัวใจท้าวพระยา สู่ช้างม้าอันผูกหลักแหล่ง สู่มนุษย์อันแกล้งริษยา ครั้นเห็นหน้ากูก็บ่ายหน้าต่อ ยิ้มหัวร่ออยู่แต่ไกลๆ จะอ่อนใจร้องไห้มาหากู ฯ
๑...โอมเสน่ห์มหาเสน่ห์ ครั้นมิเห็นหน้ากูก็ร้องเร่เรียกหากู จิตติจิตเตนะเถปันยา นะคะบัณฑูรพระปรเมศวร เธอจึงยื่นไม้เท้า พระฤาษีเจ้าเธอจึงจะยื่นคาถา พระศรีสรรเพชญ์เสด็จ จะมาเอาหินผาศิลาแลงยื่นให้แก่กู พระปรเมศวรเป็นครูชุบคาถาไว้ พระกาฬเธอจึงจะให้กูเป็นกรรมสิทธิ์ สวาหะฯฯ
พระมนต์นี้ใช้ได้สารพัดทางเมตตา เสกสารพัดเครื่องหอมทาตัว เสกหมากกินก็ได้ คนเห็นหน้าเรารักสิ้นแล อย่าสนเท่ห์เลย เข้าหาขุนนางท้าวพระยา ท่านเห็นหน้าหายโกรธสิ้นแลฯฯฯ