๑ โอมละลวยมหาละลวย ชายเห็นชายงวย หญิงเห็นหญิงหลง มึงเห็นหน้ากูก็ให้งวยงงจงใจรัก จะภะกะสะ ภะคินิ กูจะคิดถึงสาวทั้งหลายก็มายินดี จงมาช่วยกูอยู่พร้อมหน้า จะภะกะสะ ทั้งฝูงชนก็มาพะวักพะวนหลงรักใคร่ จะภะกะสะ กูจะมารำลึกถึงเจ้าไทย ก็มาลืมสวาทรัก จะภะกะสะ ก็จะคิดถึงสาวแท้ๆ ก็มาลืมทั้งแม่ทั้งพ่อ จะภะกะสะ พะวักพะวังให้จิตมันคลุ้มคลั่งตะลึงหลง จะภะกะสะ โอมพระพายเจ้าเอ๋ยจงชักนำ ( ชื่อคนที่เราปรารถนา ) มา จะภะกะสะ มหาละลวยงวยงง จงใจรักกูแห่งกู จะภะกะสะ ช้างในป่าหลงรักกูก็มาลืมลม จะภะกะสะ ผมบนหัวก็มาลืมเกล้า จะภะกะสะ ข้าวอยู่ในคอก็มาลืมกลืน สะอึกสะอื้นมาหากู จะภะกะสะ คิดถึงกูอยู่มิได้ อาคัจฉายะ อาคัจฉาหิ อาคัจฉาหิ อาคัจฉายะ ๑ฯฯ
พระคาถานี้ ท่านให้ เสกแป้ง เสกน้ำมัน เสกเครื่องนุ่งห่มไปเล่น ชู้สาวดีนักแล ไปสู่ท้าวพระยา ขุนนาง ให้เสกแป้งน้ำมันทาประสิทธิทุกอันแล คนทั้งหลายเห็นหน้าเราเข้าเมื่อใด ให้นึกรักเรามิวายแลฯฯ
วันพุธที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2551
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น